Nieuws uit de sector

Hoe bereikt gerecycled garen een vermindering van de CO2-uitstoot met 70%?

2025-09-29

Te midden van het streven van de textielindustrie naar duurzame ontwikkeling,gerecycled garenis een belangrijke milieuvriendelijke optie geworden. Er wordt algemeen aangenomen dat de CO2-uitstoot tijdens de levenscyclus ongeveer 70% lager kan zijn dan die van nieuw polyester.

De fase ‘Van nul beginnen’ omzeilen

Gerecycled garenomzeilt het proces van de winning en raffinage van ruwe olie om PET-chips te produceren. De productie van nieuw polyester begint echter met ruwe olie of aardgas dat uit de grond wordt gewonnen. Deze eerste stap brengt een aanzienlijke belasting voor het milieu met zich mee: exploratie, boringen en winning verbruiken aanzienlijke hoeveelheden energie en genereren emissies. Ruwe olie ondergaat vervolgens een complex raffinageproces om tussenproducten zoals nafta te produceren. De meest kritische en energie-intensieve stap is het transformeren van nafta en andere grondstoffen in PET-chips via een complexe reeks chemische reacties. Deze chemische reactie vindt doorgaans plaats bij temperaturen van 250-300°C en hoge druk, waarbij voortdurend grote hoeveelheden fossiele brandstoffen zoals steenkool, aardgas of olie als energie worden verbruikt, en er direct aanzienlijke hoeveelheden kooldioxide worden gegenereerd. De kooldioxide die vrijkomt bij de productie van één ton nieuwe PET-chips is aanzienlijk.

100.0% Recycled Post-consumer Polyester

Fysieke recycling

Gerecycled garenis afkomstig van afgedankte PET-materialen, meestal gerecyclede drankflessen of textielafval. Het proces om dit afval om te zetten in bruikbaar garen kost veel minder energie en uitstoot dan de productie van nieuwe PET-chips. De belangrijkste stappen omvatten verzamelen, sorteren, pletten, dieptereiniging, smeltfiltratie en opnieuw pelletiseren of direct spinnen. Hoewel het verzamelen, transporteren, reinigen en smelten ook energie vergen, is de energie-intensiteit van deze processen aanzienlijk lager dan die van de productie en polymerisatie uit ruwe olie en veel minder dan de energie die nodig is voor complexe petrochemische synthesereacties vanaf het begin. Fysieke recycling vermijdt de meeste chemische reacties met een hoog koolstofgehalte.

Chemische recycling

Hoewel chemische recycling doorgaans meer energie verbruikt en minder koolstof uitstoot dan fysieke recycling, blijft deze over het algemeen lager dan bij nieuwe routes. Het chemische proces omvat het chemisch depolymeriseren van het weggegooide PET, waarbij het wordt afgebroken tot monomeren of tussenproducten met kleine moleculen, die vervolgens opnieuw worden gepolymeriseerd tot PET. Dit proces sluit effectief de grondstoffenkringloop en levert producten van hoge kwaliteit op. De totale CO2-uitstoot is momenteel echter hoger dan die van fysieke recycling. Volgens de meeste onderzoeken en certificeringsgegevens produceert zelfs chemische productie nog steeds een lagere koolstofuitstoot dan nieuw polyester.

Afvalbeheer

Het gebruik van afgedankte PET-flessen of textielafval als grondstof bij de productie van gerecycled garen levert inherent een aanzienlijke ecologische waarde op. Dit vermindert het storten van afval en de behoefte aan verbranding, waardoor de CO2-uitstoot afneemt. Hoewel deze vermeden emissies doorgaans niet zijn opgenomen in de koolstofvoetafdruk van het product zelf, worden ze beschouwd als een aanzienlijk positief milieuvoordeel van gerecyclede materialen wanneer de algehele milieu-impact van het hele materiaalsysteem in ogenschouw wordt genomen, wat de geschatte emissiereductie van 70% ondersteunt.

Recyclingtype Procesbeschrijving Emissieniveau
Fysieke recycling Collectie reinigen smelten spinnen Laagste uitstoot
Chemische recycling Depolymerisatie en repolymerisatie Matige emissies
Afvalbeheer Niet van toepassing Voorkomt afvoeremissies


X
We use cookies to offer you a better browsing experience, analyze site traffic and personalize content. By using this site, you agree to our use of cookies. Privacy Policy
Reject Accept